١٨ خرداد روز اعتراض است

منصور حکمت: بنظر من اين قبل از هرچيز واقعيتى است که حزب ما سعى کرده است به گروههاى مختلف موسوم به اپوزيسيون تفهيم کند. اين واقعيت که مردم ايران خواهان رفتن رژيم اسلامى اند، که راى دادن به خاتمى در چهارسال پيش نه نشان سازش مردم با حکومت و توهم به پديده اصلاح طلبى اسلامى و دستگاهى، بلکه يک دخالتگرى سياسى براى بهم ريختن قدر قدرتى حکومت و يک اعلام انزجار توده اى از نظام بوده است. حزب کمونيست کارگرى در اين چهار سال به سخنگوى اصلى، و به يک معنى در يک مقياس اجتماعى به تنها سخنگوى اين راديکاليسم و سرنگونى طلبى پيشرو در ميان مردم تبديل شد. بويژه در اين دوسال آخر که حزب در يک مقياس وسيع توده اى به مردم ايران دسترسى پيدا کرد و تبليغات و افشاگرى هاى آن هرروز بگوش ميليونها نفر در ايران رسيد، خود حزب به يک عامل موثر در سمت و سو دادن و گسترش اين راديکاليسم در داخل ايران و پس راندن گروههاى "اپوزيسيون" مدافع حکومت اسلامى و کمپ موسوم به دوم خرداد در خارج کشور بوده است. امروز کمونيسم کارگرى و حزب به معنى اخص کلمه جاى خود را در تبيين بخشهاى مختلف مردم، چه چپ و چه راست، از اوضاع سياسى و روندهاى محتمل آتى، آلترناتيوهاى موجود و غيره باز کرده است. حزب اکنون در مرکز معادلات سياسى ايران است و پرچمدار مقابله با حکومت و طرفداران رياکارش در اپوزيسيون است. حزب قطعا در ايجاد و حفظ اين فضاى راديکال در ايران سهم داشته است. اما ابدا اين وضعيت محصول کار حزب نيست. برعکس، موفقيت حزب در اين سالها محصول اين واقعيات سياسى در ايران است که خود ريشه در بحران اقتصادى و سياسى و فرهنگى موجود در جامعه ايران دارند. فضاى امروز دارد اين واقعيت را به هر ناظرى اثبات ميکند که حزب کمونيست کارگرى آن جريانى بوده است که در تمام اين مدت نبض جامعه را در دست داشته و خواستها و روحيات مردم و ديناميسم اوضاع سياسى را ميشناخته است.

ما راديکاليسم مردم، علاج ناپذيرى اوضاع حکومت و ماهيت جدال جناحها را ميشناختيم و مدام تاکيد ميکرديم. اين ما بوديم که در مقابل همه "دگرانديشان" سفارتى و دکتر دوم خردادى هاى متفرقه، از ناسازگارى مردم و حکومت و ناتوانى دوم خرداد از مهار سرنگونى طلبى و مردم و ناممکنى يک جمهورى اسلامى دوم سخن ميگفتيم. الان اين نکات حتى احتياج به استدلال هم ندارند. همه شان دارند ميگويند. خودشان دارند ميگويند. ميزگردهاى خارج کشور با کمبود شديد سخنرانان دوم خردادى و "اصلاح طلب" مواجه شده اند! کسانى که چهارسال پيش بخودشان انتقاد ميکردند که چرا انتخابات قبلى را تحريم کردند و بقول خودشان "از مردم عقب ماندند" الان با رشادت تمام جلوى صف تحريمند! حتى اکثريتى ها و جمهورى خواهان متفرقه، که انجمنهاى مدافعان حجاريان و وزارت اطلاعات فخيمه رژيم در خارج کشور هستند، صريحا اعلاميه ميدهند که "مردم، با علم به تقلبى بودن انتخابات و غير دمکراتيک بودن آن لطفا وسيعا در انتخابات شرکت کنيد و دوباره به خاتمى راى بدهيد"! دبيرکل حزب دمکرات کردستان به راديو فرانسه اعلام ميکند که خاتمى کانديد کل نظام است و هدفش حفظ حاکميت است و نه اصلاحات! خيمه شب بازى دوم خرداد تمام شده. حزب کمونيست کارگرى و مردم ناراضى و راديکال فضاى امروز ايران را ميسازند. اما تحريم انتخابات موضع ما را بيان نميکند. تحريميون امروز هنوز از مردم عقب اند. صحبت بر سر راى ندادن نيست. اين فرض ماست. صحبت بر سر تبديل روز انتخابات به يک آکسيون وسيع اعتراضى تمام کشورى عليه حکومت است.

هفتگى: چه تفاوتى بين موضع حزب و صرفا عدم شرکت در اين مراسم که سياست تقريبا همگانى جريانات سياسى است، وجود دارد؟

منصور حکمت: موضع ما تجمع، پيکت و تظاهرات در محل حوزه هاى اصلى انتخاباتى است. در خانه ماندن و راى ندادن از اوضاع عقب است. کافى نيست. ما ميخواهيم مردم در محل حوزه هاى انتخاباتى، تجمع کنند، نه فقط راى ندهند، بلکه درست مانند پيکت هاى کارگرى صف ببندند و با کسانى که ميخواهند راى بدهند بحث کنند و منصرفشان کنند. به آنها بگويند راى دادن در اين انتخابات مهر مشروعيت زدن پاى نفس وجود اين حکومت است. ماهيت جناحها را افشا کنند. روز انتخابات بايد به وسيع ترين مجمع عمومى هاى مردمى در محل حوزه ها تبديل بشود. بحث و جدل بايد داغ بشود. بايد شعار داد، نه گفت، محکوم کرد و اراده واقعى مردم ايران را به نمايش گذاشت. حکومت خودش روز و ساعت و محل تجمع ما را اعلام کرده است. خودش ما را به حضور در آن محل دعوت ميکند. اين بهترين فرصت براى اولين تظاهرات همزمان ميليونى در سراسر کشور عليه حکومت است. برخى بطور کلى از نه گفتن به انتخابات و تظاهرات در آن روز سخن ميگويند. اين بنظر ما مبهم و ناکارساز است. اين تجمع و تظاهرات بايد در محل حوزه هاى راى گيرى شکل بگيرد. در ادامه خود ميتواند اين تجمعات به راهپيمايى هاى بزرگ منجر بشود. اما اين تجمع و پيکت اوليه حياتى است. تمام توجه ها معطوف به اين حوزه هاست. هر اتفاقى در آن محل بيافتد توسط خود ماشين خبرى و تبليغاتى بورژوايى وسيعا منعکس و ثبت ميشود. پاسخ ما به نمايش انتخاباتى بايد در همان محل داده بشود. اين آسان تر است، توده گير تر است، چشمگير تر است.

هفتگى: ميگويند رفتن و جمع شدن در مقابل محل هاى راى گيرى خطرناک است. رفتن به مقابل لانه زنبور است بنابراين نبايد اين کار را کرد. در اين مورد نظر شما چيست؟

منصور حکمت: رفتنش که خطرناک نيست، چون خودشان ميگويند بيائيد راى بدهيد. صحبت بر سر نوع عملى است که ما در محل ميتوانيم انجام بدهيم. راى بدهيم يا معطل کنيم و بحث کنيم تا جمعيت انبوه تر بشود و بعد کار را به پيکت و تظاهرات بکشيم. از پيش ميشود قرار گذاشت و با تعداد قابل ملاحظه اى به محل رسيد تا کسى انگشت نما نشود. فراموش نکنيد نيروهاى انتظامى و اوباش رژيم در اين روز بايد خودشان را در کل کشور پخش کنند. در سر هر تک حوزه تعداد مردم به مراتب از اينها بيشتر است. در واقع آنها هستند که دارند به لانه زنبور ميايند. و اگر بخواهند دخالت کنند خود بر تشنج در محل حوزه انتخاباتى مى افزايند. بعلاوه دستشان در ممانعت از حضور مردم در محل، گفتگو، بحث درباره انتخابات و نماينده ها بسته است. پيکت و تظاهرات بايد در يک سير طبيعى در متن انبوه شده جمعيت و داغ شدن بحث ها و در يک فرم بظاهر خودبخودى شکل بگيرد. آژيتاتور ها و فعالين سياسى نبايد تا وقتى از قدرت انبوه جمعيت مطمئن نشده اند خودشان را انگشت نما بکنند. اينها را خود مردم و بويژه فعالين سياسى و جوانها ميدانند. يک نکته ديگر اينست که خود رژيمى ها از موضع واحدى به اين پديده نگاه نميکنند. در قبال انتخابات و کانديداها اختلاف دارند. همه اين فاکتورها به نفع ما کار ميکند. اين يک فرصت بسيار مناسب براى ابراز وجود مستقل و ميليتانت مردم است و نبايد از دست برود. مطمئن باشيد هرجا اين آکسيون سر بگيرد، فردا تصاويرش را رسانه هاى جهان بعنوان جلوه تحرک مستقل مردم عليه کل حاکميت اسلامى و جناح هايش در صدر اخبار خود خواهند گذاشت.

انترناسيونال هفتگى شماره ٥٦ - ١٠ خرداد ١٣٨٠ - ١ ژوئن ٢٠٠١