Status             Fa   Ar   Tu   Ku   En   De   Sv   It   Fr   Sp  

در حاشیه گزارش به پلنوم یازدهم

به کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران



رفقا،

تحولات ماههای اخیر حزب کمونیست کارگری را با موقعیت جدید و وظایف جدیدی روبرو کرده است و این توجه جدی کمیته مرکزی را طلب میکند.

١- در این تردید نیست که بحران سیاسی در ایران رو به حدت دارد. تردیدی در این نیست که توده عظیم مردم ایران در این بحران پایان جمهوری اسلامی را جستجو میکنند. تمام شواهد از یک بیداری عمومی میان مردم و یک روحیه علنی و صریح ضدیت با کل حکومت خبر میدهد. و بالأخره موج اعتراضات کارگری اخیر نشان شروع دخالت طبقه کارگر در روندهای سیاسی جاری است. نوبت تاریخی ابراز وجود کمونیسم کارگری و حزب ما دارد بسرعت فرا میرسد.

٢- حزب کمونیست کارگری ایران یکی از جدی‌ترین نیروهای اپوزیسیون است و میرود تا به یک حزب شناخته شده و مطرح در داخل ایران، حتی در شرایط اختناق‌آمیز کنونی تبدیل شود. علاوه بر روندهای ثابت رشد حزب و گسترش ابراز وجود علنی در عرصه‌های مختلف در سالهای اخیر، از ماه سپتامبر ٩٩ به بعد رادیو انترناسیونال تحولات کیفی بسیار مهمی را در رابطه حزب با مردم ایران و جدال سیاسی در داخل کشور بوجود آورده است. با رادیو انترناسیونال، حزب کمونیست کارگری ایران میرود تا از نظر تبلیغی و بدرجه‌ای حتی آکسیونی، به عنوان یک نیروی سیاسی داخل کشوری و یک پای مهم جدال سیاسی جاری در داخل کشور عمل کند. حزب میرود تا یک هویت سراسری-توده‌ای کسب کند. به لطف رادیو انترناسیونال، حزب کمونیست کارگری ایران هر روز دهها هزار نفر از مردم ایران را مخاطب قرار میدهد. ما تنها جریان اپوزیسیون غیر قانونی هستیم که در داخل کشور به تبلیغ توده‌ای دست میزند. اگر این روال ٦ ماه دیگر ادامه پیدا کند، بخصوص اگر ما به نیازهای این دوره پاسخ بدهیم، حزب کمونیست کارگری موقعیت خود را بطور برگشت ناپذیری بعنوان یک نیروی اصلی اپوزیسیون داخل کشور تثبیت میکند.

٣- گشت سیاسی نظامی نیروی پارتیزانی حزب جایگاه مهمی در این تحول کیفی چشمگیر حزب در ماههای اخیر دارد. این واقعیت که حزب به نیروی خودش وارد خاک ایران میشود و جلوی چشم حکومت با مردم تماس میگیرد و میتینگ میگذارد، این واقعیت که انجام چنین حرکاتی در حیطه قدرت حزب ما هست، این واقعیت که اوضاع سیاسی ایران اکنون چنین عملی را میسر ساخته است و این واقعیت که حضور ما با استقبال وسیع و علنی مردم روبرو میشود، به معنای ورود ما، و جامعه، به یک دوره نوین از مبارزه سیاسی است.

٤- اگرچه تشکیل سازمان جوانان کمونیست یک طرح حزبی و سازمانی ماست، اما آنچه این اقدام را ضروری و ممکن کرده است موقعیت ویژه‌ای است که حزب کمونیست کارگری ایران دارد بطور روزافزونی در سطح جامعه بدست میآورد و نشانه‌های آن در ابعاد گوناگون در سالهای اخیر قابل مشاهده بود است. حزب کمونیست کارگری ایران دیگر نه یک گروه رادیکال حاشیه‌ای، نه یک تشکل الیتیستی چپ، نه یک فرقه عقیدتی، بلکه به معنی واقعی کلمه یک حزب سیاسی است. ناراضیان جامعه که در جستجوی راهی رادیکال و آزادیخواهانه برای تغییر وضع موجودند اکنون به حزب کمونیست کارگری بعنوان یک آلترناتیو واقعی برای متشکل شدن و دخالت در قلمرو سیاست نگاه میکنند. نه فقط سوسیالیستها و کمونیستها و مارکسیستها، بلکه جوانان ناراضی، آزاد اندیشان، زنان تحت سرکوب در خانواده و جامعه، مهاجرین محروم، طیف وسیعی از مردم "عادی" با علاقه تمام به حزب نزدیک میشوند و به حزب میپیوندند. دورنمای ما دارد عملی میشود. در ایران یک حزب کمونیست مارکسیست کارگری دارد بعنوان یک حزب ذینفوذ سیاسی در قلب قلمرو سیاست و در وسط جدال طبقاتی عروج میکند.

٥- همه این تحولات ما را در موقعیت بيسابقه‌ای برای دخالتگری سیاسی و ساختن حزب در داخل کشور و ایفای نقش بعنوان رهبر مبارزه علیه رژیم اسلامی در بحران جاری قرار داده است. این موقعیت را باید دریافت و برای ایفای این نقش برخاست.

بنظر من این موقعیت جهت‌گیری‌ها و اقدامات زیر را در دستور کار مرکزیت ما قرار میدهد:

١- تمرکز و بسیج رهبری و بالای حزب: تمرکز هم به معنی جغرافیایی کلمه و هم به معنی فکری و سیاسی کلمه. جامعه باید یک طیف رهبرانی را که بطور فشرده، کنار هم و با هم برای سازماندهی انقلاب در ایران کار میکنند را بچشم ببیند. آخرین بقایای رهبری سازمانی و رهبری برای سازمان را باید کنار گذاشت و بعنوان یک رهبری سیاسی، بعنوان جمعی از سیاستمداران کمونیست ایران، بعنوان رهبران کمونیسم ایران، در برابر جامعه ظاهر شد. حضور اینترنتی، مقاله‌ای و دورادور جوابگو نیست. رهبری حزب باید شکل و شمایل یک کابینه کمونیستی در حال کار در دفتر مرکزی حزب را بگیرد. تمرکز به معنای فکری و سیاسی، یعنی اولویتهای حزب باید اولویتهای آحاد رهبری‌اش بشود. همه روی آن خم بشوند و همه در این رابطه کار بعهده بگیرند. بسیج، به معنی به میدان آمدن جسمی و سیاسی، حضور در جلسات، جلوی میتینگ‌ها، در رادیوها در نشریات حزبی و غیر حزبی، در گفتگو با مردم، در تجمعهای حزبی، در آکسیونها. بحران و دورنمای تحرک انقلابی کارگران و خیزش مردم ایجاب میکند که رهبر انقلابی به صحنه ماجرا و به قلمرو عمل از نظر جسمی و فکری نزدیک بشود و به میدان بیاید.

٢- تعیین استراتژی عملی و تبیین سناریوهای محتمل در عرصه های مختلف. طرح گام به گام پیشروی در ایران، در کردستان، در سازماندهی کارگری، در دخالتگری اعتراضی و آکسیونی در ایران، در گسترش عضویت، و نهایتا در رابطه با کسب قدرت.

٣- سازماندهی خود بر محور واقعیات جدید و امکانات جدید. اتخاذ یک طرح جامع و ادغام شده برای کار روی ایران که کمیته شهر، کردستان، رادیو و تبلیغات و نشریات و غیره را در یک نقشه عمل و واحد با هم مرتبط کند.

٤- کار روی تشکیلات، اعضا و کادرها برای ایجاد آمادگی فعالیت در دوره جدید. استحکام بخشیدن به شالوده کادری حزب.

٥- حل معضلات مالی حزب. امکانسازی در ابعاد ماکرو.

٦- یک تعرض نظری- سیاسی- برنامه‌ای- شعاری به کل احزاب چپ و راست بورژوایی. جدال بر سر افق جامعه و افق کمونیسم. نشریه انترناسیونال میتواند پرچمدار این حرکت باشد.


منصور حکمت
١٨ فوریه ٢٠٠٠



از آرشیو کورش مدرسی - منتشر شده در "منتخب آثار منصور حکمت، ضميمه ١"، انتشارات حزب کمونيست کارگرى - حکمتيست، ژوئيه ٢٠٠٦ - صفحات ٣٨٠ تا ٣٨٢

hekmat.public-archive.net #3929fa.html