هفته اضطراب

اين هفته، براى سردمداران حکومت اسلامى هفته ترس و تشويش بود. ابتدا مردم روز روشن به تظاهراتهاى حکومتى ٢٢ بهمن حمله کردند. اين يک پديده کاملا جديد در حيات رژيم اسلامى است. آنها مراسم ميگذارند و مردم تعرض ميکنند. و آنهم در روزى که حکومت قرار است استقرار خود را جشن بگيرد. سرنگونى طلبى مردم، عبور از خاتمى، بيحاصلى سياست ارعاب و بن بست سياسى - عملى حکومت: رنگى از همه اينها را ميتوان در اين ابتکار مهم مردم ديد. و بعد، جماعت يکى پس از ديگرى با سکرمه هاى در هم کشيده از "امنيت" نظام سخن گفتند. هر جناح ديگرى را متهم کرد که اساس حکومت را به مخاطره انداخته است و مردم را "به جستجوى نظامى ديگر سوق ميدهد". اکنون اين ديگر فقط حزب کمونيست کارگرى نيست که از سرنگونى حکومت بعنون يک دورنماى واقعى و محتمل سخن ميگويد. اين خاتمى و رفسنجانى و کروبى و خامنه اى و ٢٠٠٠ آخوند و طلبه در قم هستند که "گفتمان" سرنگونى را به صدر مجادله جناحها ميرانند. هشدار ميدهند و تهديد ميکنند.

و برلبه اين پرتگاه است که همانطور که پيش بينى کرده بوديم، از پس اضمحلال دوم خرداد يک سانتر جديد از درون راست شکل ميگيرد تا شايد بحران را تخفيف بدهد و براى معماى انتخابات رئيس جمهورى نظام راهى پيدا کند. حرکت نشريه انتخاب و اظهارات محمد فقيهى و طه هاشمى پيش درآمد يک تجديد آرايش مهم در بالاى حکومت است. سران اصلى دوم خرداد و در راس همه خاتمى بتدريج جذب اين مرکز جديد ميشوند. در همان حال لايه پائينى و پايه توده اى دوم خرداد صريحا به اردوى سرنگونى طلبى ميپيوندد. جنبش مردمى قوام ميگيرد و تعرضى ميشود. حکومت اسلامى گريزى از جستجوى آرايشهاى درونى جديد براى مقابله با اين جنبش ندارد. راست "ضدتحجر"، اما، حتى از جنبش دوم خرداد دست بسته ترى خواهد داشت.

منصور حکمت

انترناسيونال هفتگى شماره ٤١
٢٨ بهمن ١٣٧٩، ١٦ فوريه ٢٠٠١