رژیم را میکوبیم و با مخالف خود بحث میکنیم

بدنبال موفقيت برلين و با توجه به طرح مجدد مسأله شيوه برخورد به رژيمى‌ها و اپوزيسيون پرو-رژيم در خارج کشور، جا دارد يکبار ديگر سياست اصولى حزب در اين مورد را يادآورى کنيم.

١- سياست حزب کمونيست کارگرى را ميتوان در يک جمله خلاصه کرد. ما رژيم را ميکوبيم و با مخالف خود بحث ميکنيم. سياست ما مبنى بر جلوگيرى از تريبون پيدا کردن رژيم اسلامى در خارج کشور تنها شامل آن افرادى ميشود که مستقيما در ايجاد و تحکيم رژيم اسلامى بعنوان يک مُهره خود حکومت نقش داشته‌اند. بحث ما بر سر اعتقادات و خط سياسى افراد نيست. اين سياست ما معطوف به مدافعان نهضت دو خرداد بطور کلى نيست. بلکه سياستى عليه افراد و نهادهاى رژيم اسلامى در اين بيست سال است. در نتيجه نفسِ دفاع اشخاص يا جرياناتى از خاتمى و خط دوم خرداد براى ممانعت از برگزارى سخنرانى آنها توسط ما کافى نيست. از نظر ما مدافعان دوم خرداد که خود از نظر رسمى بخشى از حاکميت رژيم اسلامى نبوده‌اند و نيستند هر قدر هم که سياست و نظراتى ارتجاعى داشته باشند مجازند که جلساتشان را بگيرند. ما عليه اينها بحث ميکنيم. حتى ممکن است مشترکا در پانلها و سمينارها با اينها ظاهر شويم. ممکن است در نشريات و کنفرانسهاى مختلف‌مان دعوتشان کنم و نظراتشان را منعکس و نقد کنيم. اکثريت، حزب توده، راه کارگر، جمهورى‌خواه‌ها، ملى‌گراها، و بطور خلاصه دوم خرداديهاى خارجِ حکومت مانند سابق براى برگزارى نشستهايشان با مشکلى از طرف ما روبرو نيستند. ما اگر لازم باشد در جلسات آنها حاضر ميشويم، نقد و افشا ميکنيم، جدل ميکنيم. اما سياست ما لغو و جلوگيرى از برگزارى آنها نيست. حال آنکه جلساتى که فعالين امروز و ديروز رژيم در آن شرکت داشته باشند از نظر ما جلسات رژيم اسلامى محسوب ميشوند و بايد پيکت بشوند و از برگزارى آنها ممانعت شود.

٢ - در مورد سخنرانان مختلف و جايگاهشان در رژيم اسلامى بايد دقت کافى بشود و مشخصا از هيأت دبيران در مورد آنها کسب تکليف بشود. ليست کسانى که سياست ممنوعيت تريبون براى رژيم اسلامى شامل حالشان ميشود نبايد بطور خودبخودى و دلبخواهى در محل تعيين بشود. راجع به هر کس هيأت دبيران بايد مشخصا نظر رسمى بدهد. بعنوان مثال توجه شما را به اين جلب ميکنم که اگر چه در کنفرانس برلن حاضرين به درست به لباس آخوندى اِشکِوَرى که اونيفورم آدمکشى و آزادى‌ستيزى و زن‌آزارى در ايران است اعتراض کردند، خود اشکورى ظاهرا مقامى در رژيم اسلامى نداشته و ندارد و از نظر مواضع سياسى کمى چپ جرياناتى مثل راه کارگر قرار ميگيرد. اشکورى تا اين لحظه و با اطلاعات موجود، از نظر حزب کمونيست کارگرى جزو ليست ايادى رژيم نيست و برخورد ما به جلسات بعدى احتمالى او در خارج کشور بايد اين را در نظر بگيرد.

٣ - نقد اکثريت و حزب توده و راه کارگر و غيره و همراهى‌شان با جريان دو خرداد کاملا بجاست. اما بايد جِدّا از حاکم شدن هيسترى به شيوه برخورد ما با اين جريانات جلوگيرى کرد. جوابشان را بايد محکم داد. اما اصل شيوه برخورد ما به آنها با واقعه برلين تغيير نميکند. توده‌اى "مزدور" شعار جبهه ملى و ناسيوناليستهايى است که به رابطه حزب توده و شوروى اعتراض داشتند. بجاى اعتراض به "مزدورى" حزب توده که نوعى خيانت اين حزب به "امر مشترک" ملى و خلقى اپوزيسيون را تداعى ميکند، بايد به مواضع ارتجاعى مستقل و قائم به ذات خود اين جريان پرداخت. اشاره به خدمات پليسى اکثريت به رژيم پس از ٣٠ خرداد کاملا بجاست. اما خلاصه کردن موضع ما به اين نکات و افشاگرى از گذشته اينها، نميتواند جاى نقد و افشاى جدى واقعيت سياسى امروز اينها را بگيرد.

سياست ما بر تفکيک مرز رژيم و غير رژيم در هر مقطع بنا شده است. حتى ارتجاعى‌ترين نظرات و سياستها از نظر ما بايد بتواند آزادانه ابراز بشود تا پاسخ بگيرد و منزوى شود. اما رژيم اسلامى بايد کوبيده و سرنگون بشود. نبرد با رژيم اسلامى و جدل با مخالفين، اين سياست ماست.

توجه جدّى همه رفقا را به نکات فوق جلب ميکنم.

با درود
منصور حکمت
٣ مه ٢٠٠٠

از آرشیو کورش مدرسی - منتشر شده در "منتخب آثار منصور حکمت، ضميمه ١"، انتشارات حزب کمونيست کارگرى - حکمتيست، ژوئيه ٢٠٠٦ - صفحات ٣٨٣ تا ٣٨٥