کمک رسانى به پناهندگان ايرانى در ترکيه

اين نامه را در ظرفيت شخصى و بعنوان يک رفيق آشناى شما مينويسم. همانطور که ميدانيد دولت ترکيه از مدتى پيش طرح‌هاى مختلفى را براى اخراج پناهندگان ايرانى و در موارد زيادى تحويل آنها به ايران به اجرا گذاشته است. اين سياستها خوشبختانه چه به همّت مردم محل و مقاومت خود پناهندگان و چه بخصوص با هوشيارى و تلاش رفقاى فدراسيون شوراهاى پناهندگان و مهاجرين ايرانى خنثى شده است. در يک مورد بيش از صد پناهنده ايرانى از نزديکى مرز ايران بازگردانده شدند. در بين اين پناهندگان دهها رفيق حزب ما هم هستند که به لطف اين تلاشها، عليرغم حکم رد تاکنونى سازمان ملل، از اخراج و احتمالا تحويل آنها به ايران جلوگيرى شده است.

موقعيت رفقاى ما در ترکيه مشغله جدى همه ماست. اما اينجا ميخواهم توجهتان را به ارزش ابزار اصلى که تاکنون براى دخالت در اين وضع داشته‌ايم جلب کنم. يعنى فدراسيون شوراها. بر طبق گفته رفيق فرهاد بشارت، مقامات سازمان ملل در ژنو بدنبال فشار فدراسيون بالأخره تعهد کرده‌اند که خطر اخراج را از بالاى سر آخرين دسته از پناهندگان، از جمله ٣٥ نفر رفقاى حزبى ما که قبلا جواب رد گرفته بودند، رفع کنند. از نظر سياسى و معنوى و عاطفى ارزش چنين دستاوردى براى ما قابل اندازه گيرى نيست. و اين بر ضرورت حمايت هرچه بيشتر حزب از فدراسيون و حضور مؤثرتر ما در صفوف آن حکم ميکند. اما ارزش مادى اين پيروزى کاملا قابل اندازه گيرى است. فقط بعنوان يک نمونه، در غياب تلاش فدراسيون مبلغى که ما، دوستان و اقوام و همسنگران اين رفقا، ميبايست براى نجات آنها از اين مهلکه پيدا کنيم و مايه بگذاريم، با توجه به نرخ رايج بازار که همه از آن اطلاع داريد، چند صد هزار دلار ميبود. اين يعنى، خيلى ساده، فدراسيون تنها ابزار ما بود و هست. اينجا از نقش سياسى فدراسيون در ايجاد يک صف راديکال و پيشرو در ميان پناهندگان ايرانى و ايجاد سمپاتى نسبت به سوسياليسم ميگذرم.

جاى تأسف خواهد بود اگر سازمانى با اين نقش سياسى و اين جايگاه عملى بدليل کمبود امکانات مادى زمين بخورد. و اين خطرى است که امروز در غياب يک اقدام مؤثر از جانب دوستداران فدراسيون اين سازمان را تهديد ميکند. با اين نامه ميخواهم رفقا را به يک کمک مالى فوق‌العاده به فدراسيون فرابخوانم.

ميدانم تا هم اکنون بار مالى نه فقط فدراسيون، بلکه در درجه اول خود حزب و طيف وسيعى از فعاليتهاى سياسى جريان ما بر دوش شما بوده است. ميدانم که عضو حزب کمونيست کارگرى در خارج کشور عموما به قشر کم درآمد و کم امکانات جامعه تعلق دارد. با اين حال فکر نميکنم اگر هر يک از ما مسئول تأمين بخشى از هزينه نجات يک رفيق از ترکيه ميشد، در مقابل چنين وظيفه‌اى به زانو در ميآمد. بعنوان يکى از کسانى که در اين مسئوليت مشترک همه‌مان شريک است، پيشنهاد ميکنم لااقل يک درصد آن چند صد هزار دلار را از هر جا که ممکن است براى فدراسيون پيدا کنيم. مشخصا پيشنهاد ميکنم تا لااقل معادل يک روز از درآمد خود (اعم از مزد، بيمه بيکارى، کمک هزينه تحصيلى و غيره) را به فدراسيون اختصاص بدهيم.

همانطور که گفتم اين يک فراخوان شخصى است. رفقا ميتوانند کمکهاى مالى خود را مستقيما براى فدراسيون ارسال کنند. اما خوشحال ميشوم اگر به هر طريق من را هم از اقدام خود مطلع کنيد.

دستتان را ميفشارم
منصور حکمت
١٥ آوريل ٩٢