دو ابرقدرت

در يک سو، "تنها ابرقدرت جهان"، کلانترِ خودگمارده دنيا، خود ضد انسانى ترين پرونده ها را دارد. برچيدن سلاحهاى انهدام و کشتار جمعى کارى بينهايت ارزشمند و حياتى است، مشروط بر اينکه آدم يادش باشد که تنها کسى که در طول تاريخ تاکنونى سلاح اتمى را عليه مردم بکار برده است و در ظرف چند ثانيه دو شهر را با کودکستان ها و خانه هايش، با دهها هزار انسان بى دفاع و بى خبر خاکستر کرده است، همين آمريکا است. ويتنام هنوز از اثرات بمباران هاى شيميائى مداوم آمريکا کمر راست نکرده است.

در قطب مقابل، يکى از خشن ترين و کثيف ترين رژيم هاى سياسى جهان قرار گرفته است. رژيم صدام حسين و طارق عزيز و شرکاء، که در انظار عام قيافه قربانى زورگوئى را بخود ميگيرد، رژيم خفقان و اعدام و شکنجه است. اينها عاملان و مجريان کشتار شيميائى حلبجه و بُــــتـــــه اند. اولين گام مردم عراق بسوى آزادى و رهائى و يک زندگى انسانى برانداختن اين حکومت ترور و سرکوب است.

درگيرى هاى اخير آمريکا و عراق مراحلى در سير عملى برداشته شدن تحريم اقتصادى از روى عراق است. معلوم است در غياب سر و صدا و جلب توجه عراق، غرب رأسا "سرِ وقت" تحريم را لغو نخواهد کرد. اين کشمکشها مقدمات الزامى لغو تحريم است، آنهم در شرايطى که آمريکا به سادگى با اين اقدام توافق نميکند.

عقب نشينى آمريکا در اين دور اخير نه حاصل استدلالات و فعاليت هاى روابط عمومى عراق بود و نه مديون اومانيسم و صلح طلبى نويافته روسيه و فرانسه و چين. در پس فعاليت هاى ديپلماتيک دولتهاى مختلف براى اجتناب از درگيرى نظامى، فشار يک قدرت عظيم تر، فشار تنها ابرقدرت واقعى دوران ما، را ميشد مشاهده کرد، و آن قدرت جهانى انسانيت و نيروى بالقوه توده مردم زحمتکش بود. اين قدرت بود که آمريکا را از دست زدن به يک وحشيگرى نظامى جديد باز داشت. جهان به کلينتون ها و آلبرايت ها و خيل ژورناليستهاى جيره خوار هيات حاکمه آمريکا فهماند که ديگر کوبيدن مردم محروم عراق را تحمل نميکند. نه فقط اين، بلکه خواهان پايان يافتن کابوس هفت ساله مردم تحت محاصره اقتصادى است. به قول شرکت کننده اى در يک تظاهرات ضد آمريکائى، محاصره اقتصادى خود مهلک ترين سلاح انهدام و کشتار جمعى است. سلاحى که هفت سال است هر روز به کودکان عراقى شليک ميشود و تا همينجا ميليونها قربانى داشته است. غرب و آمريکا فهميدند که بمباران مردم عراق و نابود کردن دوباره کارخانه شيرخشک و پلهاى روى دجله و شبکه آب آشاميدنى بعنوان "تسهيلاتى با کاربست دوگانه" به يک موج عظيم خصومت ضد آمريکائى در منطقه دامن ميزند که "تنها ابرقدرت جهان" توان مقابله با عواقبش را نخواهد داشت.

محاصره اقتصادى عراق بايد فورا لغو شود. تهديد نظامى آمريکا بايد براى هميشه از بالاى سر مردم منطقه برداشته شود. صرفنظر از مشقات غير قابل توصيف اقتصادى اى که اين شرايط بر مردم عراق تحميل ميکند، توحش غرب به بقاء رژيم ارتجاعى عراق خدمت ميکند. تا آنجا که به مبارزه براى رهائى و آزادى مردم عراق مربوط ميشود، کلينتون و صدام حسين به يک اردو تعلق دارند.

منصور حکمت

ايسکرا شماره ٣ - ١٤ فروردين ١٣٧٧ - ٣ آوريل ١٩٩٨