m-hekmat.com 2002-11-05 اين مطلب هنوز مقابله و تصحيح نشده است.
درباره وضعيت جنبش کارگرى در ايران
گزارش ايسکرا از
مصاحبه منصور حکمت با راديو آزادى
اول مه ١٩٩٩ - ١١ ارديبهشت ١٣٧٨
3
راديو آزادى که از پراک برنامه پخش ميکند اول مه، روز جهانى کارگر، در برنامه اى به همين مناسبت با منصور حکمت گفتگو کرد. در اين گفتگو که همزمان با على کشتگر هم انجام ميگرفت، منصور حکمت در جواب سوالى در باره اوضاع امروز جنبش کارگرى در ايران، گفت:
4
مسئله اى که بخصوص گريبانگير جنبش کارگرى است، وضعيت نامناسب اقتصادى و فشار اقتصادى اى است که روى کارگران است. اين يک وجه قضيه است، حتى شاهد اين هستيم که ماههاست حقوق کارگران پرداخت نشده، با گرانى مواجهيم، و در کل فقرى که به مردم ايران بطور کلى و بالاخص به کارگران ايران تحميل شده بيسابقه است. منتها اين يک وجه تصوير است بنظر من، از طرف ديگر اميد به اينکه شايد بشود در سطح سياسى نوعى با جمهورى اسلامى تصفيه حساب کرد، نوعى جامعه ديگرى، نظام ديگرى را جايش گذاشت جنبه مثبت قضيه است. يعنى در حاليکه از يک طرف فشار اقتصادى روى کارگران سنگين است و جنبش کارگرى در يک موقعيت دفاع از حق زندگى و معيشت کارگران است، از طرف ديگر افق دخالت سياسى در سرنوشت جامعه هم به روى کارگران باز شده و اين بنظرم تعيين کننده ترين مساله است.
5
منصور حکمت سپس در جواب سوالى راجع به تشکل هاى کارگرى گفت:
6
شرايطى که جنبش کارگرى ايران در آن قرار دارد اين است که يک حکومت بسيار مستبد و خشن سر کار است که اجازه هيچ جور تشکيلاتى نميدهد، تشکل هاى کارگرى، شوراها، سنديکاها و احزاب کارگرى جزء اولين نهادهايى هستند که چنين حکومتى ممنوع کرده و بشدت سرکوب ميکند. کارگران قدرتشان در اتحاد و تجمع است. کارگر را تکى تکى ميشود منفرد و سرکوب کرد ولى توده وسيع کارگرى و بخصوص اجتماعات وسيع کارگرى و تصميمات اجتماعات کارگرى را نميشود ناديده گرفت و بارها کارگران اين را به جمهورى اسلامى، حتى در اوج قدرقدرتى آن، نشان داده اند که وقتى مجمع عمومى کارگرى تشکيل مى شود و حرفى ميزند، نماينده کارگر و کسى که در آن مجمع عمومى وظيفه سخنگويى کارگران را بعهده گرفته، به درجه زيادى مصونيت سياسى پيدا ميکند.
7
در قبال ابراز نظر على کشتگر راجع به ضرورت حمايت کارگران از روند باصطلاح "توسعه سياسى"، منصور حکمت گفت:
8
راجع به صحبت آقاى کشتگر يک نکته بگويم؛ استنباط من از حرف ايشان اين است که کارگران بايد نيرويشان را به جنبش باصطلاح گشايش سياسى که از طرف جناحهاى مجاز و قانونى مثل خود خاتمى و غيره پيش گرفته شده، وام بدهند. بنظر من برعکس است، کارگران بايد روى پاى خودشان بايستند و نيرويشان را به هيچ جريانى وام ندهند.
9
به نقل از نشريه انترناسيونال شماره ٢٩
خرداد ١٣٧٨- مه ١٩٩٩
hekmat.public-archive.net #1390fa.html
|
|